خنجر و شغاد

آسمان خاکستری،  دلگیرتر           ابرها،  بی گفتگوی پیرتر

رودها بودند، حالا با کویر          تشنگی های زمین، دلگیرتر

زخم ضحاک است توی هلهله        مارها از مغزمردم، سیرتر

خشم گرما و جذام  فصل ها             توی تابستان و ماه تیرتر

خنجر و شغاد، زخمی می کنند        آدمی چون دیوها، اکبیرتر

نوشدارویی به سهراب می رسد       اندکی آری، همیشه دیرتر

آسمان  با شب مدارا می کند            آفتاب، ترسوی با تدبیرتر

سگ گله بره ها را می درد          گرگ ها کفتارها هم شیرتر

روبروی آینه ، آه هی  بلند             آدمی با خویشتن، درگیرتر